Dubbelinterview Jessica & Arjan

Lees in de dubbelinterviews meer over de personen achter HBO Drechtsteden en onze samenwerkingspartners. Ze gaan in gesprek met elkaar over hun persoonlijke leven, ambities en hun samenwerking. Dit interview met Jessica van den Bosch en Arjan Ebbinge is de eerste in de reeks.

Hij was tot 2009 professioneel voetballer, werkt nu voor de Nederlandse vakbond voor betaald voetbalspelers (VVCS) en weet als geen ander hoe het is om onder druk te presteren. Zij is de directeur van HBO Drechtsteden, studeerde rechten aan de Universiteit van Leiden, volgde haar MBA in Engeland en het ondernemen zit in haar bloed.  Samen gaan ze met elkaar in gesprek over het verleden, toekomst, hun samenwerking en ambities.

Arjan we zijn nu bij de VVCS, vertel eens, hoe ben jij hier terechtgekomen?
Ik was profvoetballer en destijds automatisch lid van de vakbond VVCS. Ik ben zo’n 15 jaar profvoetballer geweest. Toen ik een jaar of 30 was, begon ik na te denken over hoe lang ik nog zou kunnen blijven voetballen. Wat wilde ik na mijn profcarrière? Dit is een bekende vraag voor veel topsporters. Ik dacht, weet je wat, ik ga eens kijken bij de VVCS. Ik besloot om wat  vaker naar vergaderingen en bijeenkomsten te gaan en dacht, als het dan zover is, kan ik misschien bij hen aankloppen. Een aantal jaar later was het zover. Mijn vraag of ze iets voor me wisten viel samen met de behoefte van de  VVCS om iemand aan te nemen die de VVCS Academy zou gaan runnen. Inmiddels werk ik 12 jaar bij de VVCS.

Wow! Wat vind je leuk aan je werk?
Vooral de afwisseling. Ik vind het leuk om met jou te praten over onze samenwerking en met elkaar te bouwen aan een goede opleiding voor topsporters, maar het is ook heel leuk om nog steeds in de voetbalwereld rond te lopen. Inmiddels ben ik ook loopbaancoach voor profvoetballers. Ik ben benieuwd hoe jij jezelf zou omschrijven.

Jessica: ik heb twee zoons van 15 en 16 jaar en beide spelen rugby op hoog niveau. Hun ontwikkeling zowel fysiek als cognitief heb ik altijd interessant gevonden.

Ik zou mijzelf typeren als ambitieus. Ambitieus in mijn werk als directeur van HBO Drechtsteden, maar ook privé. Ik heb twee zoons van 15 en 16 jaar en beide spelen rugby op hoog niveau. Hun ontwikkeling zowel fysiek als cognitief heb ik altijd interessant gevonden. Hoe leren ze, hoe ontwikkelen ze zich en hoe kan ik hen als moeder daar het beste bij helpen? Doordat de jongens de focus op topsport hebben en daardoor lange dagen maken, heb ik ook de ruimte om te doen wat ik leuk vind.

Hoe verbind je dat met HBO Drechtsteden waar je directeur bent?
Onderwijs gaat per definitie over het ontwikkelen van mensen en daarmee bijvoorbeeld ook organisaties. Zelf heb ik altijd goed kunnen leren en was er vanuit thuis ruimte en gelegenheid om te kunnen studeren. De VVCS Academy werkt samen met HBO Drechtsteden in de opleiding Business & Innovation. We houden rekening met de ruimte die topsporters nodig hebben om zowel te kunnen excelleren als sporter, maar ook om te kunnen studeren. Heb jij tijdens jouw profcarrière een opleiding gevolgd?

Arjan: ik was dag in dag uit alleen maar met de wedstrijden bezig. Als ik een studie had gevolgd dan had dat voor de noodzakelijke afleiding gezorgd 

Nee, destijds vond ik het eigenlijk wel prima om naast het voetballen ook wat vrije tijd te hebben. Wat dat betreft was ik ook wel een beetje lui. Achteraf gezien vind ik het niet verstandig. Ik heb geluk gehad met waar ik terecht gekomen ben. Ik heb in de afgelopen jaren wel andere opleidingen gevolgd, maar een hbo-opleiding naast mijn profcarrière was beter geweest. Het zou me trouwens ook meer afleiding hebben gegeven. Ik was dag in dag uit alleen maar met de wedstrijden bezig. Als ik een studie had gevolgd dan had dat voor de noodzakelijke afleiding gezorgd. Rechten leek me best interessant, dat heb jij toch gestudeerd?

Als klein kind wist ik al dat ik rechten wilde studeren. Ik vond de taalkundige kant van het recht vooral heel leuk: lezen, schrijven, argumenteren, presenteren. En…gelijk krijgen. De droom was om advocaat te worden, maar tijdens mijn studie kreeg ik een beter beeld van wat advocaat zijn inhoudt. Dat trok me uiteindelijk toch minder.  Ik heb na mijn afstuderen nog een post-hbo opleiding bedrijfskundig management gevolgd en aansluitend een MBA-opleiding. Deze opleidingen pasten eigenlijk beter bij mijn talent voor organiseren en ondernemen. Vervolgens ben ik in het hoger onderwijs terechtgekomen. Ik heb altijd functies gehad waar ik mijn talenten kwijt kon, eindverantwoordelijk was en resultaten kon neerzetten.

Wie is jouw voorbeeld?
Ik heb heel veel voorbeelden. Aan de ene kant, heel sterk, op het ondernemerschapsgebied van mijn vader. Hij komt uit een gezin met alleen maar ondernemers. Ik denk weleens dat het in mijn genen zit. Hij heeft vanuit huis nooit de ruimte gehad om te kunnen studeren en daardoor zijn leven lang in de avonduren doorgeleerd. Mijn moeder is mijn voorbeeld als het gaat om zelfstandig zijn, voor jezelf kunnen zorgen en niet afhankelijk zijn van anderen. Die autonomie vind ik mooi. Mijn moeder is degene die mij de principes van het feminisme heeft meegegeven. En jij, Arjan heb jij een rolmodel?

Arjan: ik keek naar andere voetballers, met name verdedigers, hoe zij waren op het veld en haalde daar mijn lessen uit. Niet om de persoon, maar om de kwaliteit van het voetballen.

Toen ik voetbalde wel. Dan wilde ik bijvoorbeeld net zo goed worden als Jaap Stam of Paolo Maldini. Ik keek naar andere voetballers, met name verdedigers, hoe zij waren op het veld en haalde daar mijn lessen uit. Niet om de persoon, maar om de kwaliteit van het voetballen. Nu heb ik niet echt rolmodellen. Wel neem ik bepaalde dingen mee, als bijvoorbeeld iemand een goede presentatie geeft dan triggert dat mij om die ervaring mee te nemen in de uitvoering. Daar leer ik van en ik probeer met open blik te kijken en te leren.

Je vertelt dat je vader veel heeft gestudeerd naast zijn werk, zich constant ontwikkelde. Hoe heeft hij dat gecombineerd met het gezinsleven?
Hij was er altijd op de momenten dat het ertoe deed. Op een gegeven moment woonden wij in Enschede en maakte hij promotie. Die baan was alleen wel in Amsterdam. Hij was dus alleen in de weekenden thuis, maar kwam tussendoor wel terug voor momenten die belangrijk waren. Mijn moeder was echt het vaste baken, zij is pas toen ik ging studeren weer gaan werken. Van mijn ouders heb ik geleerd dat het gaat om de kwaliteit van aandacht die je hebt, niet de kwantiteit. Dat probeer ik ook toe te passen bij mijn jongens. En hoe ging dat bij jou? Draaide alles om jou als topsporter?

Ik vergeet dat nog wel eens, maar mijn vrouw zegt altijd: ‘Alles draaide om jou vroeger’. En daar heeft ze gelijk in. Op tijd eten: vaak pasta en veel vis. En dan natuurlijk de verhuizing. Toen ik naar NEC ging, moesten we namelijk verhuizen en dat heeft impact. In principe veranderde er voor mij weinig. Het was hetzelfde werk, maar dan op een andere plek. Voor mijn vrouw en haar dochter was het een grotere omslag. Gelukkig is het goed gekomen en heeft iedereen in het gezin zijn weg gevonden, maar je onderschat het toch op zo’n moment.

Ik heb eens een interview met een topsporter gezien die zo fanatiek was dat hij niet alleen in zijn sport wilde winnen, maar ook thuis met Rummikub. Had jij dat ook?
Haha, nee hoor, dan ben je echt niet goed bij je hoofd. Weet jij al waar je over vijf jaar wil staan?

Jessica: mijn ambitie is om de doorstroom vanuit mbo naar hbo te versterken en te verstevigen zodat er minder uitval is en meer doorstroom.

Als het aan mij ligt heeft HBO Drechtsteden dan een groter portfolio met opleidingen in een structuur die het mogelijk maakt om ook minoren (keuzedelen) bij andere opleidingen te volgen. Zo zouden de studenten Business & Innovation bijvoorbeeld een minor over prestatiepsychologie kunnen volgen. Mijn ambitie is om de doorstroom vanuit mbo naar hbo te versterken en te verstevigen zodat er minder uitval is en meer doorstroom. En waar sta jij over vijf jaar?

Dan zie ik mijzelf nog steeds werken bij de VVCS. Ik verwacht met meer studenten dan ooit die aan de Academy studeren. Dat komt mede door een uitgebreider opleidingsaanbod. Zelf ben ik dan inmiddels ook begonnen aan een hbo-studie. Zeer waarschijnlijk toch rechten.

Mijn laatste vraag aan jou. Wat is jouw ‘guilty pleasure’?
Dat was roken, maar daar ben ik mee gestopt. Ik voelde me steeds vaker een malle Eppo als ik met één of twee mensen op een feestje buiten stond te roken. Ik vond het ook raar dat ik afhankelijk was van een sigaret. Eigenlijk heb ik dus geen ‘guilty pleasure’ meer nu. Misschien maar beter ook.

Mijn laatste vraag aan jou: waar kan ik je midden in de nacht voor wakker maken?
Van Dobben bitterballen en een biertje. Het liefst op een terras na een flinke wandeling. Dus bij deze nodig ik je uit als je weer eens in Dordrecht bij ons bent.